Een wijnproducent heeft twee mogelijkheden: ofwel een wijn maken van één bepaalde druivensoort, ofwel van twee of meer soorten. In het eerste geval is spraken van een (mono)cépage- of varietalwijn, in het tweede van een assemblage of blend. Het doel van assembleren is dat de druivensoorten elkaar op een zodanige manier aanvullen dat de som meer is dan het geheel van de samenstellende delen.

In tal van Europese gebieden is het een normale praktijk, vooral rond de Middellandse Zee. Het is alleen jammer dat etiketten meestal alleen maar iets zeggen over het herkomstgebied maar niet over de gebruikte druivensoort(en). In de Nieuwe Wereld gebeurt assembleren minder; daar hecht men juist waarde aan de doorzichtigheid die het gebruik van een enkele druivensoort biedt.

Assemblages zijn er in verschillende soorten, die waarbij een dominante druivensoort aangevuld door een of meer andere, die waarbij twee soorten in ongeveer gelijke hoeveelheden gemengd worden en die waarbij diverse soorten gebruikt worden.

Bekende voorbeelden van assemblages zijn de rode Bordeaux-wijnen. Andere voorbeelden zijn de wijnen uit de Zuidelijke Rhône en de Languedoc, de meeste champagnes, maar ook Valpolicella, Rioja en port. Buiten Europa hebben vooral de Australiërs een reputatie opgebouwd als blenders.

Top 20
Onderstaand een lijst met de twintig meest aangeplante druivensoorten in de wereld. Bron: The Oxford Companion to Wine. Koplopers zijn soorten die gebruikt worden voor de productie van basiswijnen voor distillatie, of voor eenvoudige bulkwijnen.